1999 “In the beginning”

Dag 1 – 23 juli 1999: Amsterdam-San Francisco

We hebben bij mijn broer Gerry in Nieuw Vennep geslapen. Dat is lekker makkelijk, want dan zijn we alvast vlak bij Schiphol. Stel je voor dat je in de file komt. Nu hoeven we pas om 07.00 uur op te staan. Gerry rijdt ons naar Schiphol. Daar aangekomen gaan we eerst maar inchecken, dan zijn we alvast onze bagage kwijt. Er is een strenge controle bij de balie van United Airlines, wat natuurlijk wel goed is. Het is voor je eigen veiligheid. Als we onze koffers achtergelaten hebben, gaan we even de GSM ophalen die Jack gehuurd heeft. In Amerika hebben ze nl. een andere frequentie, dus die van ons doet het daar niet. Dan kopen we nog wat tijdschriften voor in het vliegtuig. Nadat we alles hebben, gaan we maar door de douane. We moeten nog wat cadeautjes kopen voor oom Harry en Linda. Ons vliegtuig naar Londen gaat mooi op tijd. Daar aangekomen moeten we eerst door een controle. Dan gaan we wat eten want het is al lunchtijd.

Om 14.15 uur mogen we in het vliegtuig en om 15.00 uur vertrekken we. Ik krijg het idee dat die grote kist niet de lucht in te krijgen is. Hij klimt langzaam. Ik ben die kleinere vliegtuigen gewend. Die zijn zo boven. Als we eventjes vliegen, krijgen we een warme maaltijd. We kunnen uit twee menu’s kiezen. Het eten is niet slecht. Aan boord is het prima vertoeven. De stewardessen lopen constant met koffie, thee en frisdranken. We komen niets tekort. De vlucht is ook erg mooi. We vliegen boven Ijsland, Groenland en Canada. Vooral Groenland is erg mooi met sneeuw en ijs. Het is erg helder weer dus we kunnen alles zien. Wel is het raar dat het niet donker wordt. Het is eigenlijk half drie ’s nachts wanneer we landen, maar daar is het pas half zes ’s avonds. Het lijkt dus alsof we een hele lange middag achter de rug hebben. De landing is niet erg prettig. Het vliegtuig cirkelt heel lang rond boven de stad. Het is waarschijnlijk erg druk. Als we dan eindelijk landen zijn Tim en Gerry erg misselijk. Ik kan nog net de boel binnen houden. Dat kun je niet zeggen van een jongetje aan de andere kant van het gangpad. Ik ben blij als we eindelijk aan de grond staan. Het weer in San Francisco is maar 18 graden Celsius. Dat valt een beetje tegen. Als we de koffers hebben, moeten we door de douane. We vrezen het ergste ivm onze achternaam, maar gelukkig mogen we zomaar doorlopen.

Dan wacht ons een verrassing. In plaats van Linda en oom Harry staat de hele familie ons op te wachten. We maken kennis met iedereen en dan gaan de kinderen en Gerry met Linda mee de auto in en Jack gaat de huurauto ophalen met oom Harry en Ervin. We verzamelen ons bij oom Harry thuis in Cupertino. Daar delen we de cadeautjes uit. We blijven nog een tijdje kletsen en dan gaan we naar San Jose waar we bij Linda logeren. Ook hier drinken we nog wat. De kinderen gaan om 22.00 uur naar bed en wij volgen een half uurtje later. We zijn nu echt doodmoe.

Dag 2 – 24 juli 1999: San Jose-Cupertino

We zijn al om 06.00 uur wakker. Ik doezel nog wat. Mark, de vriend van Linda, is vannacht thuisgekomen. Hij is met linda al een uitgebreid ontbijt aan het maken. Het bestaat uit allerlei lekkere dingen zoals: roereieren, pancakes, toast, fruit. Het smaakt heerlijk. Als we ons gewassen hebben gaan we naar oom Harry. Ervin en Frank komen ook weer met hun familie. We gaan dan met oom Harry naar het kerkhof waar tante Winny begraven ligt. Het is net zo’n kerkhof als wat je op tv ziet. Je rijdt er gewoon met de auto doorheen. We leggen bloemen op het graf en kijken nog wat rond. Als we weer thuis zijn, gaan we naar een hele grote computerwinkel. Tim kijkt zijn ogen uit. Hij koopt nog wat boeken. Daarna rijden we naar een grote mall. We winkelen wat en lunchen daar ook. Dan keren we weer terug naar Cupertino. We blijven nog wat bij oom Harry kletsen en gaan dan naar Linda waar ondertussen de kinderen van Mark gekomen zijn. Hij is gescheiden en dit week-end zijn de kinderen bij hem. We gaan op tijd naar bed.

Dag 3 – 25 juli 1999: San Francisco

Vandaag gaan we met de hele familie naar San Francisco. Eerst krijgen we weer een American breakfast bij Linda. Om ongeveer 12.00 uur verzamelen we bij oom Harry. We rijden met 4 auto’s naar San francisco. Eerst gaan we naar de Golden Gate Bridge. Vanmorgen was het nog mooi weer, maar hoe dichterbij we bij de stad komen, des te slechter wordt het. Dat is schijnbaar normaal hier. Het komt omdat San Francisco aan een baai ligt. Het is hier vaak kil en mistig. Bij de brug gaan we eruit om foto’s te maken. We waaien bijna weg. Het is hier echt koud. Wel jammer. Het is ook heel onwerkelijk. Nu staan we echt bij de Golden Gate Bridge! Als we terug rijden gaan we richting Fishermans Warf. Eerst rijden we nog een stuk door de stad. We zien de Victoriaanse huizen die we van de tv kennen. Ook de heuvels met de steile straten. We komen weinig cable cars tegen. Bij Pier 39 parkeren we de auto in een parkeergarage. We lunchen met zijn allen op de werf. Dan lopen we een stukje door en komen allerlei straatartiesten tegen. Op de Fisherman’s Warf is het heel gezellig. Het is wel erg druk. Er zijn allerlei winkeltjes. We kijken onze ogen uit. De zon schijnt nu, maar er staat nog een frisse wind. Zo komen we de middag door. Dan neemt de familie een voor een afscheid tot we met ons eigen gezin weer over zijn. We gaan terug naar de auto en rijden nu een toeristische route. Zo zien we nog heel San Francisco. Om 19.00 uur zijn we terug bij oom Harry. Hier is de temperatuur veel hoger. We blijven nog wat praten en gaan dan naar een supermarkt wat inkopen doen. We keren nog even bij de McDonald aan en rijden dan naar Linda.

Dag 4 – 26 juli 1999: Cupertino

Vanmorgen pakken we de koffers vast wat in want morgen reizen we verder. Na het ontbijt gaan we weer naar oom Harry. Vandaag is er een grote barbecue bij hem. Jack gaat met de kinderen nog een keer naar de computerwinkel en ik blijf bij Harry want ik wil nog een was draaien. Dan heb ik tenminste zoveel mogelijk schoon ondergoed als we morgen vertrekken. Als Jack terugkomt gaan we met z’n allen naar de Wallmart. Dat is een groot warenhuis niet ver van Cupertino. Ik koop ook nog wat vers fruit. Als we weer thuiskomen is iedereen gearriveerd en gaan de neven het vlees roosteren. Wandalyn maakt vis op Fillipijnse wijze. Het is erg druk en het eten smaakt heerlijk. Toch is de sfeer een beetje weemoedig want morgen nemen we afscheid van iedereen. De kinderen zouden nog wel willen blijven, maar ik heb wel zin om meer van Amerika te gaan zien. We spreken af dat we morgen nog even naar het huis van Ervin rijden en Wandalynn en Frank komen morgenvroeg nog even bij oom Harry langs. We praten nog lang na bij Linda en dan gaan we slapen. Onze laatste nacht hier.

Dag 5 – 27 juli 1999: San Jose-Lake Tahoe

Vanmorgen maken Mark en Linda ons laatste ontbijt hier. Van de kinderen hebben we gisteren al afscheid genomen. Ik heb een beetje een dubbel gevoel. Van de ene kant wil ik nog geen afscheid nemen van de familie maar van de andere kant ga ik dolgraag verder Amerika ontdekken. Linda rijdt ons nog even voor naar de snelweg. Dan zwaaien we naar haar met de wetenschap dat we in Disneyland of San Diego nog terugzien. We rijden eerst naar het huis van Ervin. Die is aan het werk, maar zijn vrouw en kinderen zijn thuis. We hebben beloofd dat we nog even afscheid komen nemen. Hier blijven we maar even. Dan gaan we op weg naar oom Harry. Frank, Wandalynn en Desiree zijn er ook. Het afscheid is even emotioneel maar dan gaan we uiteindelijk op weg.

Eerst nemen we de 80 naar Davis. Dat is ongeveer anderhalf uur rijden. In Davis woont Patty. Hier is het al een stuk warmer. Davis is een universiteitsstadje. Het is een rustig stadje. met veel mooie huizen. Patty woont in zo’n prachtig huis. Het is schitterend verbouwd en erg mooi ingericht. Amanda is ook thuis. Jarein is weg voor zaken. We drinken wat en geven onze presentjes af. Na een uurtje gaan we verder. We hebben afgesproken elkaar het komend week-end in Las Vegas te treffen. Jarein moet daar nl ook voor zaken heen. Na een half uur zijn we in Sacramento. Dit is de hoofdstad van Californie. We parkeren de auto en lopen de stad in. Old Town is wat cowboy-achtig. Toch vinden we er niet veel aan. Het is er een beetje saai.

We rijden verder over de 50 richting Lake Tahoe. Het landschap wordt bergachtiger. Eind van de middag rijden we echt al door de bergen, maar dat kan ook niet anders want Lake Tahoe is ook een wintersportgebied. Als we aankomen zoeken we een motel en vinden er een vlak aan het begin bij het meer. We rusten uit en halen dan pizza’s. Na het eten gaan we midgetgolfen. Als we daarmee klaar zijn is het al donker en rijden we nog een stukje langs het meer. We passeren de grens van Nevada en zien de gokpaleizen al. Toch zijn we moe en keren we om. In het motel aangekomen gaan we lekker slapen.

Dag 6 – 28 juli 1999: Lake Tahoe-Lee Vining

Vandaag is het 28 juli, de verjaardag van Tim. Het is alleen een beetje raar want we leven hier 9 uur vroeger, dus moeten we hem eigenlijk eerder feliciteren. We gaan eerst maar eens lekker ontbijten. Tegenover ons motel is een ontbijtrestaurantje. Echt zo’n typisch Amerikaans tentje wat je altijd in films ziet. Jack neemt een uitgebreid ontbijt met bacon en ei. Wij wagen ons aan een Belgian waffel met fruit en voor de kinderen slagroom erop. Ook krijgen we vers geperste jus d’orange. Heerlijk! Als ons dit de komende tijd te wachten staat, vind ik het prima. Na het ontbijt gaan we de weg langs het meer volgen. We rijden door een prachtig gebied. Naast ons ligt Lake Tahoe in de diepte. Het uitzicht is schitterend en we stoppen regelmatig om foto’s te nemen en te filmen. Het weer is uitstekend. Lekker warm. Tussen de middag duiken we een supermarkt in om wat belegde broodjes te kopen. Je kunt zelf uitzoeken wat je er allemaal op wilt hebben. Ik kies voor rosbief, tomaat, uien en sla. Heerlijk! Bij een picknickplaats aan het meer eten we alles op. Ik heb een echt vakantiegevoel.

Als we rondkijken zien we zelfs op de hoge bergtoppen nog wat sneeuw. Lake Tahoe ligt in de Sierra Nevada. In de winter liggen er dikke pakken sneeuw. Het is dan echt wintersportgebied. In 1960 zijn hier de Olympische Winterspelen gehouden. Nu is het zomer en is er ook weer volop toerisme. Je ziet veel mensen wandelen, mountainbiken of joggen. Ook op het meer zijn veel boten en jet-ski’s. We rijden verder en komen aan de noordkant van het meer. Daar ligt de Ponderosa ranch van Bonanza. De hele filmlocatie is intact gebleven en nu is het een toeristisch attractie geworden. Het is er erg warm en stoffig, maar toch leuk om alles terug te zien. Na een tijd rijden we verder aan de oostkant van het meer. Nu gaan we de grens van Nevada weer over. Hier zijn we gisteravond ook al geweest. Je kunt overal gokken als je wilt.

Als we het hele meer rondgereden zijn gaan we via de 89 die door enkele passen loopt naar de 395. Dan zien we aan het eind van de middag bij een uitkijkpunt Mono Lake in het dal liggen. Mono Lake ligt eigenlijk in een enorme krater. Doordat het meer geen afwatering heeft, is het water in de loop der tijd zout geworden. Grillige kalkwater-rotsen steken uit het water en het is een prachtig gezicht. Het ligt er ook erg eenzaam. Toch zien we als we beneden langs het meer rijden een klein stadje liggen: Lee Vining. Je kunt het niet eens een stadje noemen, want het is eigenlijk maar een straat met motels, restaurants en een benzinestation. We zullen nog talloze van dit soort stadjes tegenkomen op onze reis. Je ziet het ook vaak in films. We zoeken een motel want Yosemite Park is hier niet ver vandaan en het is mooi geweest voor vandaag. We eten nog een lekkere New York steak met frietjes en gaan dan slapen.

Dag 7 – 29 juli 1999: Yosemite-Fresno